Soms moet je als coach iets loslaten om het gewenste effect te bereiken.
Onze coach Margriet heeft dat zelf ondervonden tijdens een werkfittraject en vond dit een wijze levensles.
Lees hier het verhaal:
Haar cliënt had heel zijn leven hard gewerkt. Eigenlijk té hard en viel daardoor uit.
Zijn werkgever was daar niet blij mee, omdat de werkdruk binnen de organisatie heel hoog was. Hij kon alle man- en vrouwkracht gebruiken die er was.
De werkgever liet de werknemer ook weten dat hij snel weer nodig was op de werkvloer. Hierdoor was er geen sprake van duurzaam herstel. Sterker nog dit zorgde voor nog meer overbelasting.
De man zakte steeds verder weg. En toch bleef hij proberen, ondanks zijn medische klachten. Het enige wat hij voelde was dat hij moest werken.
Dit zorgde uiteindelijk voor een zware diepe depressie, waardoor hij jaren thuis kwam te zitten. Het vertrouwen in de wereld en zichzelf was hij totaal kwijt.
Via UWV kreeg hij een werkfit traject aangeboden, maar ook dat verliep niet zonder slag of stoot. Doordat er met het ingeschakelde re-integratiebureau te veel langs elkaar heen werd gepraat, kwamen onwaarden op papier te staan over het verloop van zijn ziekteperiode.
Toch moest hij verder. Hij heeft altijd wel iets met de natuur gehad en in zijn zoektocht naar een nieuwe re-integratiebureau kwam hij bij onze locatie in Delft terecht. Daar werken wij samen met BuitenWerkt.
BuitenWerkt is gevestigd op Landgoed Buitenleeft waar mensen kunnen re-integreren met gebruikmaking van de natuur.
Zo kwam hij wekenlang op zijn brommertje vanuit Zoetermeer naar ons toe.
Dat was nog een hele reis, want het was een oud brommertje. Door zijn huidige situatie had hij geen geld voor een betere.
Voor hem een grote investering, maar hij merkte gelijk dat werken in de natuur hem goed deed. Ook het sociale aspect zorgde dat hij bleef komen. Samen met andere mensen bezig zijn aan herstel is beter, dan heel de dag thuis zitten.
Het laatste deel van het werkfit traject wilde hij dan ook volbrengen op het Landgoed Buitenleeft onder begeleiding van onze coach Margriet.
Hij genoot van het buiten zijn en zo af en toe zag hij weer lichtpuntjes. Op die momenten droomde hij over zijn volgende stap. Hij wilde een kapelletje maken waar hij mensen kon ontvangen in de natuur.
Aan het einde van het traject was er helaas nog geen nieuwe baan in zicht, ondanks verschillende pogingen om te kijken waar er mogelijkheden of kansen voor hem lagen.
De urgentie w as wel hoog, omdat hij zonder werk onder het bestaansminimum zou komen. Ook met aanvulling onvoldoende om te blijven wonen, waar hij woonde.
De druk van het moeten werken bleef dus spelen in zijn hoofd en zorgde voor een terugval.
Daarop besloot Margriet dat het niet verstandig was hem in dit stadium te laten zoeken naar werk. Dat ging in goed overleg. Hij verzekerde ook dat het vast goed zou komen en had daar alle vertrouwen in. En dat deed Margriet dus ook.
En inderdaad het gewenste effect werd bereikt.
Door het loslaten en de druk van de ketel af te halen vond hij zijn rust. Op een verjaardag werd hij gewezen op een leuke vacature. Doordat hij zijn rust had hervonden, had hij ook de kracht en de zin om te solliciteren. En hij werd nog aangenomen ook.
Hij heeft de draad van zijn leven weer kunnen oppakken en Margriet kreeg bevestigd dat het belangrijk is om aan te blijven sluiten daar waar iemand is. Ook al is dat soms helemaal niet logisch. Soms is het alleen maar een verschil tussen moeten en mogen.
